مرتضي محسني در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:
در آستانة ماه محرم و ايام عزاي آل‌الله بر آن شديم تا به جهت تذكري برادرانه ودر عين حال خاضعانه براي جماعت ذاكر و مرثيه‌خوان حضرت سيدالشهداء (ع) چند سطري را نگارش و انشاء كنيم.
بدون ترديد يادآوري و تكرار بعضي از موضوعات در اين عرصه بخصوص پرداختن به آسيب‌ها و آفت‌ها يك ضرورت دائمي، قطعي و اجتناب‌ناپذير است، به همين علت علاوه بر آنچه كه در بيان و تعريف وقايع كربلا مباحثي دور از اصل آنچه كه رخ داده روبرو شده‌‌ايم و از آن به عنوان تحريفات عاشوري ياد مي‌كنيم، يا به جاي بازگويي مناقب و فضايل اهل بيت عليه‌السلام و ايستادگي آنها در برابر ظلم ستمگران تنها به جنبه‌هاي احساسي آن بسنده نمائيم، يا به خاطر عقب‌نماندن از سياست و انجام تكاليف سياسي به سياست زدگي دچار مي‌شويم و يا باغفلت اين صاحب منسبان (نوكري اهلبيت عليهم‌السلام) از رعايت توصيه‌هاي اخلاقي مورد تأكيد با بدبيني‌ها و ذهنيت‌هايي از طرف جامعه روبرو مي‌شويم و... شايد از مهمترين آسيب‌ها و آفت‌هاي امروز فضاي مداحي اتكا بعضي از ايشان به موضوعات مادي و حق‌الزحمه‌هاي دور از ذهن و هنگفت مي‌باشد.
اگر چه شأن بسياري از بزرگواران از اين نقيصه بدور است ليكن هستند كساني كه متأسفانه در اين وادي گرفتار شده و در تغافل و تجامل بسر مي‌برند.
اشاره به يك نمونه از اين دست غفلت‌ها، ما و شما را بر اين ادعا و استدلال قانع خواهد نمود.
از يك مداح براي اجراء مراسم عيد غدير دعوت شد اما بدليل تراكم برنامه‌هاي وي مراسم با توافق برگزار كنندگان هر چند دشوار به دو شب قبل از عيد موكول گرديد.
تماس براي هماهنگي بيشتر با ايشان و احالة موضوع به فرد ديگري كه مدير برنامه‌هاي وي بوده تهيه و تكثير بنرهاي تبليغاتي، تأمين سيستم صوتي عليرغم مشكلات موجود از جمله اموري بود كه با دشواريهاي خاص خود انجام گرفت، ليكن چهار روز قبل از مراسم از طرف مدير برنامه تماس گرفته شد كه ميزان صلة(پاكت) در نظر گرفته شده چقدر است؟!
پاسخ اين بوده كه مبلغي به عنوان هديه مد نظر است تشريف آوردند خدمت ايشان تقديم ميگردد. اما متأسفانه چنين بيان مي‌شود كه خير! مبلغ 000/000/15 ريال (براي يك شب يا بهتر براي يك ساعت) به شماره حسابي كه اعلام مي‌كنيم واريز نمائيد. متعاقباً برگزار كنندگان اظهار ميدارند كه آيا اين رفتار كار درستي است؟ گفته مي‌شود اين ديگر به شما ربطي ندارد! درجواب يادآوري مي‌شوند كه بالاخره مطابق رسم مبلغي به عنوان هديه و صله تقديم ايشان مي‌كنيم. نهايتاً مدير برنامه افاضه مي‌نمايد كه رسم و سنت شما با رسم حاجي!؟ جور در نمي‌آيد.
در پايان ضمن منتفي شدن موضوع دعوت واجرا، مراسم، به مداح ياد شده و مدير برنامه وي از طريق پيامك مطالبي از باب نصيحت يادآور مي‌شوند كه تنها پاسخي كه مي‌رسد اين بوده:يا حق يا علي! قضاوت با اهل فن، قضاوت با خوانندة اين سطور يا قصاوت با مردم،هر چه هست اين حركت چه عوارضي را در پي خواهد داشت؟ براي چند جوان شهرستاني با انرژي، عاشق اهلبيت عليهم السلام و هيئتي با تلاش و زحمت و شوري خاص مراسمي را برنامه‌ريزي كرده ليكن با اين پديده غيرمترقبه روبرو شده و سردرگم بدنبال راه چاره‌‌اي كه جز اتكا به خود و ذاكران و مداحان بومي راه ديگري را پيدا نمي‌نمايند،چه بايد كرد؟
باشد كه اخلاص و صداقت و پاكي سرلوحة كار اين عزيزان قرار گيرد و مسائل مادي و مالي، هديه‌هاي سنگين نقدي و دوري از اخلاص در اين مسير ارزاني آناني باشد كه به صرف داشتن نام و شهرت از اين طريق ناصواب و بي‌ثواب كسب روزي ميكنند.
